«Dette er så utruleg at det må vere sant!»

Læresveinen Johannes skildrar julas mysterium med desse orda: «Det sanne lyset, som lyser for kvart menneske, kom no til verda.» Vi kallar den store hendinga i jula for inkarnasjonen, at Gud vart menneske, født som ein av oss i ein stall.

«Husk, nåderike Jesus, eg er årsaka til reisa di»

Dette er større enn tanken vår kan fatta. Kyrkjefader Tertullian seier difor om dette ufattelege som vi no skal feira: «Dette er så utruleg at det må vere sant!»

Kva var det som «det sanne lyset» viste?
Ordet fotografere er sett samen av dei to greske orda «lys» og «skrive». Direkte oversett tyder det «å skrive med lys». Jesus fotograferer Gud! Han teiknar eit sant bilete av korleis Gud er. Det som ikkje var mogleg tidlegare, å sjå Gud, vart no mogleg. Jesus seier om seg sjølv: «Den som har sett meg, har sett Far.»

Johannes skriv difor i evangeliet sitt og breva sine om det han har sett og høyrt. Han såg korleis Jesus møtte menneske med verdigheit. Korleis han førte dei som var utanfor fellesskapen inn i fellesskapen. Dei som kom med skyld, vart tilgjevne og sett fri. Dei som mangla håp, fekk håpet tilbake. Dei som mangla meining, gav han meining i livet. Dette kunne dei sjå med eigne augo. Dei såg at Guds namn er miskunn.
Ei kvinne vart ein gong spurd: «Kva var det som kjenneteikna Jesus?». Ho svarte: «Han snudde aldri andletet sitt bort frå noko menneske.»

Julebodskapet gjev oss bilete av Gud, men det seier òg noko meir. I Mozarts Requiem syng koret: «Husk, nåderike Jesus (pie Jesu), eg er årsaken til reisa di». Det var altså menneska si frelse som var grunnen til at Han som var i opphavet hos Gud, la ut på reisa ned til oss her på jorda! Til hyrdingane på Betlehemsmarkene seier engelen difor: « I dag er det fødd dykk ein frelsar i Davids by. Han er Messias, Herren.» Jesus kom ikkje berre for å gje oss eit bilete av Gud. Han kom for å frelse.
Dette året har vi markert at det er fem hundre år sidan reformasjonen starta. Eit av kjerneorda frå reformasjonen er «trua åleine». Det er ved trua på Jesus at Gud tilbyr oss frelsa si. Ikkje ved vår eigen innsats. Og Jesus oppfordrar oss til å respondere på at han kom til jorda. Sagt med Johannes sin versjon av juleevangeliet:

«Men alle som tok imot han,
dei gav han rett til å bli Guds born,
dei som trur på namnet hans.»

Med ynskje om ei velsigna julehøgtid!

Stein Reinertsen, biskop i Agder og Telemark

Livbøyen - har du bruk for han?

Livbøyen - han gjer ein skilnad på liv og død, skriv Brynhild Berg i denne vesle andakta. Den kan du også lese i Kyrkje og kultur i Sirdal nr 2/2012.

Salt

Det er ikkje så mange saltkorna som trengst for å gjere ein stor skilnad, skriv Ragnhild Maria Sandvik i denne vesle fasteandakten.

”… så glad eg var i dei ongan”

Du verda kor glad Gud er i ongan sine, skriv Tore Haughom i denne lille andakten.

Stående buffé

Han tilbyr sine gaver. Gratis! Dette skriver Anne Lise Myre Nilsen om i denne lille andakten. Hun er barne- og familiearbeider i Norsk Luthersk Misjonssamband, og er vokst opp på Sinnes.

Dele gode ting

Det er onsdag kveld og øving i barnekoret. ”Hva kan jeg takke Gud for?” syng barna med ivrige stemmer, og songen gjev svaret:”Alt som du er glad for kan du takke for.” Dette skriv Ragnhild Maria Sanvdvik i denne vesle andakten. Ho starta som kyrkjelydsarbeidar i Sirdal i haust.

Lasarus

Men kva teikn var det Lasarus fekk? Jo, i første omgang dette ufattelege. Han hadde fått livet. Dette skriv mellom anna sokneprest Sigurd Flydal i denne vesle andakten.

Velkomen heim

- Berre eit kjærleg og rungande: Velkomen heim, skriv Inger Solveig Høyland i denne vesle andakten. Ho har tatt til som kyrkjelydsarbeidar i Sirdal no i haust.